icimdeki danavar.

Ne kadar yerlesik duzeni seviyormusum gibi yapsam, ihtiyac duydugumu belirtsem de sanki ruhumda kaplumbagalik var. tek fark, gecmiste biraktigim evlerin hepsini sirtima yukleyip gokdelenle dolasamamam.

Herhangi bir seyi, kimseyi, yeri tamamen kaybediyormusum hissi sebebiyle vedalari sevmem.

kac kez ortadan kaybolacak olsam da veda yemekleri duzenlenmesini istemem adima. o yuzden, olay olmaz gelislerim-gidislerim. hoOop hokus pokus abra kadabra. G. acaba suan nerde? gitti mi, geldi mi? beni giderken neden aramadi? neden geldi de halimi hatrimi sormadi..

sebep budur iste.

insanlarin hayatinda herhangi bir seyi, bu anlamda degistirmek istememek.

kendi hayatimda degistirdiklerimi, belki de kabul etmek istememek.

hep annesinin kucaginda saci oksanan insan olabilmek, ama ayni anda 113 yerde olmayi istemek.

kendini hem yorgun hissetmek, hem yeni maceralarda hasret giderebilmek.

ya orospu ruhu var icimde vakti zamaninda yesermis, ya farkinda olmadigim bir ikizler sendromu.