Pişmanlıksız

Ya hatalarından ders almayan bir yapım var ya da gereğinden fazla hayatıyla barışık bir insan evladı ile karşıkarşıyayız.

Tüm yapıp etmelerim her neye neden olduysa, öyle olması gerektiği için öyle olmuştur deyip çıkıveriyorum işin içinden. Bir daha o yollardan geçsem yine aynı doğruları, yine aynı yanlışları yapar yine olduğum yere geliverirdim diyorum.

Hayatın nedenselliği ta en başından yine o noktadan başlatacaksa beni, benim dışımdaki etkenler yine aynı şekilde kuşatacaksa seçimlerimi, bana mavi kabloyu değil de kırmızı kabloyu kestirten yine aynı itici güç olacaktır çünkü.

...

Bir tek benim değişmemle değişmez ki kaderim, beni ben yapan ne varsa, benim dışımda benden bağımsız hangi binbir olasılık hayatımı etkiliyorsa, tüm bu olup bitenlerin bendeki yansıması da yine böyle olacaktır elbet.

Keşke yapmasaydım ya da keşke şunu şöyle yapsaydım deyişlerim olmadı değil elbet ama bu bir hayıflanmadan öte hafif bir iç çekiş olarak kaldı hep. Çünkü biliyordum neden yaptığımı ya da yapmadığımı değiştirme hayali kurmaktan vazgeçtiğim geçmişimde.

Dünümü sevmeyi öğrendim, bugüne çamur atmamayı da.

Yarına Allah kerim.