16 Nisan 2010 Cuma

Fışşşşş

3 yorum:

3yedi75 dedi ki...

kucuklugum böyle gecti..herkes walkman dinlerken ben denız kabugu dinlerdim..yasasın babam, ögretti bunu..

Ahmet Coka dedi ki...

Bir gün okula gelen bir eğitmen, sanırım algımızla ilgili bir workshop yapmak üzere geldi, şu an hatırlayamıyorum... Herkesten sessiz olup gözlerimizi kapatmamızı istemişti. Kendimizi dinleyecektik. Nefes alış verişimizi, kalp atışımızı... Sonra yanımızdakinin nefesini. Sınıfa yayılacaktık ve sonunda acık pencereden çıkıp martıları dinleyecektik, gecen takaları duyacak, denizin sesini dolduracaktık kulağımıza. Duymak, görmesek bile hayal gücümüzü calıştırıyor. Gaipten bile olsa...

3yedi75 dedi ki...

kokuda...kokusu geldiği an neleri görmeden görüp canının isteyebilecegini düşün..dün mesela görmediğim bir ipin yere vuruş sesini duyarak ip atladım..